Twee weken geleden scoorde hij, in de letterlijke nadagen van zijn carrière, zowaar nog een keer. “Dat moest er toch een keer van komen”, lacht de robuuste verdediger. “Zou raar zijn om zonder doelpunt afscheid te nemen. Bij BVV heb ik er ook ooit een of twee gemaakt, bij SCI ook eentje. Geen slecht gemiddelde voor iemand die bijna twintig jaar in een eerste elftal heeft gevoetbald”, zegt hij met een knipoog.

Driessen besloot te stoppen met selectievoetbal omdat hij het mooi geweest vindt. “Ik ben 37, m’n lichaam protesteert steeds meer. Helemaal stoppen doe ik niet, maar ik zet het wel op een lager pitje. In september ga ik een marathon lopen, daarna nadenken waar ik ga voetballen. Dat zal in ieder geval bij RKKSV zijn, maar niet meer in het eerste.”

Te gek voor woorden
Jarenlang was Driessen iedere zondagmiddag in de weer als fanatieke speler van BVV, SCI en RKKSV 1. “De hoogtepunten zijn zonder twijfel de twee kampioenschappen. Met SCI werden we dat – in 2006 – op paaszaterdag, dus daarna was het drie dagen volle bak feesten.”

Met Kruisstraat vierde hij twee jaar geleden de titel. “Toen zat ik voor m’n werk in de Filipijnen, maar besloot ik voor de kampioenswedstrijd terug te vliegen. Dat was dus zondagochtend landen, voetballen, feestje vieren en weer terug. Eigenlijk te gek voor woorden, twee keer 16 uur in het vliegtuig voor een wedstrijdje, maar nooit spijt van gehad!”

Jeugd de kans
De laatste tijd was Driessen geen basisspeler meer bij de vierdeklasser. “Ik had met de trainer afgesproken dat ik niet meer per se hoefde te starten. De jeugd moet ook de kans krijgen. En ik kan in verband met mijn werk ook lang niet altijd twee keer trainen, dus dan maak je automatisch geen aanspraak op een basisplek natuurlijk.” Zondag stond hij nog wel een laatste keer aan de aftrap. En hij genoot er nog een keer met volle teugen van.

Geplaatst op 28 mei 2019 door 073voetbal